woensdag 15 augustus 2012

Arme kleine man...

Vandaag even geen blogje over bezuinigen of over het huishouden.
Maar er moet me wel iets van het hart:

Vandaag is kleine man dus jarig.
We hebben het gezellig bij opa en oma gevierd.
Morgen vieren we het thuis.
Kleine man zat heel de dag op een telefoontje van zijn vader te wachten...hij zal het toch niet vergeten zijn mamma?
Ik zal toch ook wel een kadootje van pappa krijgen? Of misschien vier ik mijn verjaardag wel lekker 3 keer?

Pappa belde niet....bij thuiskomst ook geen brief of kaart ( pappa woont 10 minuten verderop.
Wel kreeg in net een berichtje op facebook van pappa.
Met de woorden:

Mijn zoon is jarig en je belt niet ( Hmm volgens mij hoort een pappa naar een jarig kind te bellen en niet andersom)
Je houd mn kind bij me weg ( nooit gedaan en zal ik nooit doen ook...t is en blijft zijn vader)
Ik trek mn handen van jou en kleine man af.
Dat was het, niets meer en niets minder.

Ik heb het kleine man maar niet verteld, weet niet wat en weet niet hoe ik het moet vertellen.
Aan de ene kant ben ik blij, het is beter zo.
Maar aan de andere kant ben ik heel verdrietig voor kleine man.
Hij zag zn vader al zo weinig, maar hij bleef hoop houden dat t ooit weer beter werd.
Al zei hij laatst tegen mij: mam...als pappa mij op komt halen wil ik niet meer blijven slapen want ik moet spelen en hij zit alleen maar achter de playstation.
Dus echt ik weet het even niet.
Vond ooit dit berichtje op internet, en ik vind hem heel toepasselijk.
Liefs chaootje:

I look into your precious eyes
my little boy that's you
I wonder if you ever realize ...
how much your mommy loves you
Our life will not be easy
we must do it on our own
Don't you worry sweetheart
I will raise you all alone

As you grow older you will see
Two parents are with most
Sweetheart I will promise you
I'll try to be them both
You'll never hurt for lack of love
As you go through your years
My love will bathe and comfort you and
Take away your fears

Sometimes one parent does the job
Sometimes better than two
I will do the best I can
This I promise you
I will always be with you
To lead you on your way
We will face the world together
We'll do OK

I promise you a life so full
That it will overflow
I promise I will stand beside you
This much you will know
When you've grown to be a man
You look back at this
As you think of childhood days
You start to reminisce

You'll think of all the happy times
Not dwell on the sad
There may be times
I must be a mother and a dad
This I promise you my sweet
Put you heart to rest
I know I am a single mom but ...
I will try to be the best

9 opmerkingen:

  1. Wat een schitterend gedicht en wat verdrietig dat het zo moet gaan. Veel sterkte meid voor jou en je kanjer die het maar wat goed met jou getroffen heeft!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Poeh hee, wat heftig! Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Echt heel verdrietig voor de kleine man!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Och wat erg...
    En ik ken een vergelijkbaar verhaal. Ex-vriend belde op de verjaardag van zijn dochtertje een paar keer, maar kreeg haar niet te pakken, want de telefoon stond uit. Kreeg een mail van z'n ex-vrouw: ze is te druk bezig met cadeautjes en leuke visite, ik heb liever niet dat je haar probeert te bellen. En zoals dat meisje was, heeft ook zij de hele tijd op dat telefoontje zitten wachten =(

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ach gut... wat verdrietig voor je kleine man, sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat heftig en wat erg voor kleine man. Zo onbegrijpelijk....
    Gelukkig ben jij er voor hem.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat verdrietig voor de kleine man dat papa niks liet horen op zijn verjaardag. Dat facebook bericht is natuurlijk belachelijk.

    Hier een vergelijkbaar verhaal al heb ik grote kinderen. Zoon van 17 lijkt op zijn vader, doen veel samen en hij gaat ook om het weekend naar zijn vader toe. Zoon van 22 is licht autistisch en heeft niks gemeen met zijn vader. Hij komt er ook niet graag want papa zit altijd achter de computer of ze kijken sport en daar houdt hij niet van. Een kind van die leeftijd kun je ook niet meer dwingen. Maar als vader en jongste samen uit eten gaan, wordt oudste dus niet meegevraagd want "hij wil toch nooit wat". Je kunt hem toch vragen en aan hem de keus laten, denk ik dan...!
    Ik heb nu ruzie gehad met vader (om iets anders) en hij dreigt nu de alimentatie aan oudste zoon te betalen ipv aan mij. Ondertussen zit hij oudste zoon te "hersenspoelen" dat ik de alimentatie toch alleen maar voor mezelf gebruik...

    Sterkte meid.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heel herkenbaar... Mijn dochter heeft haar vader zo'n 5 jaar niet gezien, om vergelijkbare flauwekul. Hij is inmiddels overleden, dus de kans is er ook niet meer om nog iets goed te maken tussen hen. Heel heel erg dat sommige ouders hun ego zo laten spreken dat hun kinderen de dupe worden. Gelukkig heeft jou mannetje nog een liefhebbende moeder... Sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Je kunt het inderdaad beter maar zo laten. Kleine man zal uiteindelijk zelf kunnen en gaan kiezen of hij contact met zijn vader wil of niet. Er zullen nu eenmaal altijd ouders zijn die op een andere manier omgaan met hun kinderen dan dat jij dit doet. Ook ik spreek uit ervaring. Mijn zoon is nu een leuke knul van 22 en heeft sinds 2 jaar weer contact met zijn vader. Hij heeft nu zelf de keuze.

    BeantwoordenVerwijderen