Wie kent hem niet, de slogan van de belasting.
Leuker kunnen we hem niet maken.
Nou geloof me, makkelijker ook niet.
Kreeg ik altijd een redelijk bedrag terug van de belasting aan het einde van de maand onder het kopje:
Alleenstaande oudertoeslag ed.
Onder een noemer: voorlopige aanslag.
Kreeg ik een paar weken geleden bericht dat deze flink vermindert werd.
Van 160 euro naar 120 euro.
Ik keek eens bij mijn gegevens en daar hadden ze mijn inkomsten flink verlaagd.
Die klopte dus niet, gebeld en ik moest met een beetje hulp van de mevrouw aan de andere kant van de lijn mijn gegevens wijzigen.
Dus kreeg ik verleden week bericht: mijn bedrag werd flink verhoogd.Ik kreeg over een heel jaar 2600 euro terug.
Betaald in maandelijkse termijnen.
Blij blij blij.
Gister een brief in de bus van de belastingdienst.
Ik moet een bedrag terug betalen van....2600 euro.
Ik krijg terug in termijnen een bedrag van jawel 0...
Ik snap er helemaal niets meer van.
Had ik mijn gegevens maar niet veranderd, dan had ik in elk geval nog iets ontvangen.
Op deze manier hou ik helemaal niets over om van te sparen.
Sterker nog, Op deze manier kon ik in de min aan het einde van de maand.
Heb er gewoon niet van kunnen slapen :(
Fijn weekend!
zaterdag 11 januari 2014
woensdag 8 januari 2014
Even schrikken
Al heel lang heb ik af en toe pijn.
Nou ja af en toe, eigenlijk iedere dag.
In mijn benen, armen, handen noem maar op.
Het is inmiddels beetje bij me gaan horen, eigenlijk weet ik niet beter.
Het is ook geen scherpe niet uit te houden pijn.
Maar meer een zeurende doffe pijn.
Ik weet inmiddels dat als ik een keer uit de ban spring, ik de dag erna terug gefloten word en me dan erg rustig moet houden. Dan gaat het wel weer, en zo niet dan even een paracetamol en we kunnen weer.
Maar een paar weken geleden kreeg ik pijn in mijn schouder.
En die pijn ging maar niet over, sterker nog, het werd met de dag erger.
Kom op een gegeven moment mijn arm niet meer omhoog krijgen dus toch maar even langs de huisarts.
Dit was inmiddels een "nieuwe" want de "oude" was met pensioen.
Hij vertrouwde het niet en stuurde me door naar de reumatoloog.
Lekker makkelijk, ik werk in een ziekenhuis dus besloot op een goede dag eventjes langs te lopen.
Hmm zo makkelijk kwam ik er niet vanaf, moest bloedprikken en bloeddruk opmeten en vanmorgen werd ik terug verwacht.
Vol goede moed ging ik vanmorgen weer even langs voor de uitslag.
In een beste stemming want mijn pijnlijke schouder was inmiddels weer genezen.
Na een vragenlijst en een gesprekje kwamen mijn bloeduitslagen op tafel.
Ik had vitamine D tekort.
Nou mooi een drankje mee en we kunnen weer gaan.
Maar...er was nog meer, mevrouw u heeft fibromyalgie.
Op dat moment zag ik zijn lippen nog bewegen maar hoorde al niet meer wat hij zei.
Volgende maand moet ik terug komen bij de reumatoloog.
Hij geef me een maand de tijd om even bij te komen.
En om mijn vragen op te schrijven.
Hoorde hem nog wel zeggen: neem wat vaker tijd voor jezelf.
Wees af en toe geen moeder maar gewoon chaootje.
Tja das heel makkelijk gezegd....
Ik zat te vechten tegen mijn tranen, ben naar de afdeling gelopen en heb de rest van de dag vrij gevraagd.
Ik moet het nog even laten bezinken, maar goed het is niet anders.
Het beestje heeft nu een naampje en we gaan gewoon weer verder.
Fijne avond!
Nou ja af en toe, eigenlijk iedere dag.
In mijn benen, armen, handen noem maar op.
Het is inmiddels beetje bij me gaan horen, eigenlijk weet ik niet beter.
Het is ook geen scherpe niet uit te houden pijn.
Maar meer een zeurende doffe pijn.
Ik weet inmiddels dat als ik een keer uit de ban spring, ik de dag erna terug gefloten word en me dan erg rustig moet houden. Dan gaat het wel weer, en zo niet dan even een paracetamol en we kunnen weer.
Maar een paar weken geleden kreeg ik pijn in mijn schouder.
En die pijn ging maar niet over, sterker nog, het werd met de dag erger.
Kom op een gegeven moment mijn arm niet meer omhoog krijgen dus toch maar even langs de huisarts.
Dit was inmiddels een "nieuwe" want de "oude" was met pensioen.
Hij vertrouwde het niet en stuurde me door naar de reumatoloog.
Lekker makkelijk, ik werk in een ziekenhuis dus besloot op een goede dag eventjes langs te lopen.
Hmm zo makkelijk kwam ik er niet vanaf, moest bloedprikken en bloeddruk opmeten en vanmorgen werd ik terug verwacht.
Vol goede moed ging ik vanmorgen weer even langs voor de uitslag.
In een beste stemming want mijn pijnlijke schouder was inmiddels weer genezen.
Na een vragenlijst en een gesprekje kwamen mijn bloeduitslagen op tafel.
Ik had vitamine D tekort.
Nou mooi een drankje mee en we kunnen weer gaan.
Maar...er was nog meer, mevrouw u heeft fibromyalgie.
Op dat moment zag ik zijn lippen nog bewegen maar hoorde al niet meer wat hij zei.
Volgende maand moet ik terug komen bij de reumatoloog.
Hij geef me een maand de tijd om even bij te komen.
En om mijn vragen op te schrijven.
Hoorde hem nog wel zeggen: neem wat vaker tijd voor jezelf.
Wees af en toe geen moeder maar gewoon chaootje.
Tja das heel makkelijk gezegd....
Ik zat te vechten tegen mijn tranen, ben naar de afdeling gelopen en heb de rest van de dag vrij gevraagd.
Ik moet het nog even laten bezinken, maar goed het is niet anders.
Het beestje heeft nu een naampje en we gaan gewoon weer verder.
Fijne avond!
vrijdag 3 januari 2014
Niet met voorbedachte rade
Ja, ik ben alleenstaande moeder.
Maar hier heb ik echt niet bewust voor gekozen.
Oke uiteindelijk natuurlijk wel, maar ik dacht 15 jaar geleden echt niet: ik ga eens even twee koters op de wereld zetten en daar dan eens even lekker alleen voor zorgen.
Het loopt ondertussen prima, maar ik word af en toe niet goed van het commentaar dat sommige mensen ongevraagd menen te geven.
Het begint al met werken.
Ik werk 24 uur per week.
is dat niet een beetje te weinig??, of juist: Ook niet leuk voor je kinderen een werkende moeder tss
Nu zag ik ergens op internet een rekentool en na dat ik die ingevuld had bleek dat de meeste alleenstaande moeders er op voor uit gaan de komende 3 jaar.
Tot ongeveer 3000 euro in mijn geval.
Ik heb hem eerst 4 keer ingevuld omdat ik het zelf ook niet kon geloven.
En ik weet wel: eerst zien en dan geloven, maar toch geeft dit de alleenstaande burger moed.
En ja hoor daar komen de verwijten weer:
Zo dan dat is lekker zeg, daar hoef jij niet voor te doen....
Pardon?
Mijn wekkertje gaat om kwart voor 6, ik zet met een oog open koffie voor opa en mijzelf.
Ik kleed me aan en maak de boterhammen voor die dag.
Ik roep de oudste, maak ontbijt en zorg dat hij op tijd naar de tram gaat.
Opa komt en samen nemen we nog even het laatste nieuws ( lees roddels) door.
Dan ga ik naar mijn werk.
Ik werk 6 en half uur, ga naar huis maar eerst nog even wat boodschappen doen.
Als ik me haast dan sta ik gelukkig net op tijd bij het schoolplein om kleine man op te halen.
Die is niet echt de snelste dus meestal sta ik nog wel een kwartier wortel te schieten.
Dan kunnen we naar huis,
we drinken een kopje thee met wat lekkers, ik ruim de boodschappen op en ga aan het eten beginnen.
Grote man komt thuis, ik hoor zijn "het was leuk/niet leuk op school aam en we gaan eten.
Grote man gaat aan zijn huiswerk beginnen ( na wat heen en weer getrek over en weer aaah pubers!!)
Kleine man gaat spelen, tv kijken of doen een poging mij te helpen.
Ik doe de afwas, help de grote man en speel met kleine man.
Tussen door zet ik de wasmachine aan of sop de plee even snel terwijl ik overal lege toiletrolletjes vandaan haal.
Dan sus ik nog even tussendoor een ruzie en ga dan koffie zetten.
Ik kijk even gtst zo goed als dat kan.
Want de twee mannen hebben of ruzie of ze stoeien en spelen met het nodige geluid zodat ik de helft maar kan volgen.
Dan gaat kleine man naar bed.
Op weg naar boven haal ik nog wat ondergoed en sokken achter de bank en van de trap vandaan
Eer hij goed en wel ligt zijn we een dik kwartier verder.
Naar beneden maar voor ik onderaan de trap sta kan ik weer naar boven: Maaahaaaam ik heb dorst/ mijn deken ligt niet goed/mag het licht aan/uit....
Het is inmiddels negen uur en grote man wilt voetbal kijken, en ja das nou eenmaal leuker met iemand erbij.
Dus nadat hij mij eerst twee keer uitgelegd heb wie wie is ( anders juich ik steeds voor de verkeerde natuurlijk kan de wedstrijd beginnen.
Ik heb moeite mn luiken open te houden maar ja ik moet zo af en toe juichen of er een scheidddds wat doe je nuuuu uitgooien.
En natuurlijk horen daar snacks en de nodige glaasjes sap bij.
Ook wil grote man af en toe op stap.
En hij is nog te jong om alleen te gaan dus mag ik mee.
Grote man houd van rock dus sta ik zo nu en dan op een of andere rock festival naar allerlei dik zwart opgemaakte hanekammende jongens en meisjes naar muziek te luisteren.
Nou ja muziek ( dieeee dieeeeee dieeeeeee!!!!!!)
En mezelf af te vragen of er nog een leuk nummertje van Bruno Mars gedraaid wordt maar helaas das nou nooit zo.
Maar goed, we dwalen af. Dus terug naar de voetbal wedstrijd.
Die is na tienen afgelopen dus ik help grote man met zijn kleding klaarliggen en zijn tas inpakken.
Grote man heeft pdd nos dus nog wat hulp nodig.
Ik strijk nog wat en rommel nog wat in huis.
Dan ga ik naar bed en zet mijn wekkertje om kwart voor 6.
Ik moet eigenlijk de ramen zemen, de vloer dweilen en stoffen, maar dat doen we morgen wel!
Nee ik klaag niet, ik doe het met liefde.
Maar zeg dan aub niet dat het me aan komt waaien.
Ik ben alleenstaande moeder, maar niet met voorbedachte rade ;-)
Fijne avond
Maar hier heb ik echt niet bewust voor gekozen.
Oke uiteindelijk natuurlijk wel, maar ik dacht 15 jaar geleden echt niet: ik ga eens even twee koters op de wereld zetten en daar dan eens even lekker alleen voor zorgen.
Het loopt ondertussen prima, maar ik word af en toe niet goed van het commentaar dat sommige mensen ongevraagd menen te geven.
Het begint al met werken.
Ik werk 24 uur per week.
is dat niet een beetje te weinig??, of juist: Ook niet leuk voor je kinderen een werkende moeder tss
Nu zag ik ergens op internet een rekentool en na dat ik die ingevuld had bleek dat de meeste alleenstaande moeders er op voor uit gaan de komende 3 jaar.
Tot ongeveer 3000 euro in mijn geval.
Ik heb hem eerst 4 keer ingevuld omdat ik het zelf ook niet kon geloven.
En ik weet wel: eerst zien en dan geloven, maar toch geeft dit de alleenstaande burger moed.
En ja hoor daar komen de verwijten weer:
Zo dan dat is lekker zeg, daar hoef jij niet voor te doen....
Pardon?
Mijn wekkertje gaat om kwart voor 6, ik zet met een oog open koffie voor opa en mijzelf.
Ik kleed me aan en maak de boterhammen voor die dag.
Ik roep de oudste, maak ontbijt en zorg dat hij op tijd naar de tram gaat.
Opa komt en samen nemen we nog even het laatste nieuws ( lees roddels) door.
Dan ga ik naar mijn werk.
Ik werk 6 en half uur, ga naar huis maar eerst nog even wat boodschappen doen.
Als ik me haast dan sta ik gelukkig net op tijd bij het schoolplein om kleine man op te halen.
Die is niet echt de snelste dus meestal sta ik nog wel een kwartier wortel te schieten.
Dan kunnen we naar huis,
we drinken een kopje thee met wat lekkers, ik ruim de boodschappen op en ga aan het eten beginnen.
Grote man komt thuis, ik hoor zijn "het was leuk/niet leuk op school aam en we gaan eten.
Grote man gaat aan zijn huiswerk beginnen ( na wat heen en weer getrek over en weer aaah pubers!!)
Kleine man gaat spelen, tv kijken of doen een poging mij te helpen.
Ik doe de afwas, help de grote man en speel met kleine man.
Tussen door zet ik de wasmachine aan of sop de plee even snel terwijl ik overal lege toiletrolletjes vandaan haal.
Dan sus ik nog even tussendoor een ruzie en ga dan koffie zetten.
Ik kijk even gtst zo goed als dat kan.
Want de twee mannen hebben of ruzie of ze stoeien en spelen met het nodige geluid zodat ik de helft maar kan volgen.
Dan gaat kleine man naar bed.
Op weg naar boven haal ik nog wat ondergoed en sokken achter de bank en van de trap vandaan
Eer hij goed en wel ligt zijn we een dik kwartier verder.
Naar beneden maar voor ik onderaan de trap sta kan ik weer naar boven: Maaahaaaam ik heb dorst/ mijn deken ligt niet goed/mag het licht aan/uit....
Het is inmiddels negen uur en grote man wilt voetbal kijken, en ja das nou eenmaal leuker met iemand erbij.
Dus nadat hij mij eerst twee keer uitgelegd heb wie wie is ( anders juich ik steeds voor de verkeerde natuurlijk kan de wedstrijd beginnen.
Ik heb moeite mn luiken open te houden maar ja ik moet zo af en toe juichen of er een scheidddds wat doe je nuuuu uitgooien.
En natuurlijk horen daar snacks en de nodige glaasjes sap bij.
Ook wil grote man af en toe op stap.
En hij is nog te jong om alleen te gaan dus mag ik mee.
Grote man houd van rock dus sta ik zo nu en dan op een of andere rock festival naar allerlei dik zwart opgemaakte hanekammende jongens en meisjes naar muziek te luisteren.
Nou ja muziek ( dieeee dieeeeee dieeeeeee!!!!!!)
En mezelf af te vragen of er nog een leuk nummertje van Bruno Mars gedraaid wordt maar helaas das nou nooit zo.
Maar goed, we dwalen af. Dus terug naar de voetbal wedstrijd.
Die is na tienen afgelopen dus ik help grote man met zijn kleding klaarliggen en zijn tas inpakken.
Grote man heeft pdd nos dus nog wat hulp nodig.
Ik strijk nog wat en rommel nog wat in huis.
Dan ga ik naar bed en zet mijn wekkertje om kwart voor 6.
Ik moet eigenlijk de ramen zemen, de vloer dweilen en stoffen, maar dat doen we morgen wel!
Nee ik klaag niet, ik doe het met liefde.
Maar zeg dan aub niet dat het me aan komt waaien.
Ik ben alleenstaande moeder, maar niet met voorbedachte rade ;-)
Fijne avond
donderdag 2 januari 2014
Dag 2013, welkom 2014
Zo, afscheid genomen van 2013.
Het was een jaar wat een beetje voortkabbelen.
Er gebeurde gelukkig niets heftigs.
Het enigste minpuntje was een verbroken relatie.
Tja dat is even heftig, maar ook hier zijn we met zijn drietjes sterker uitgekomen.
Gelukkig bleek dit achteraf de juiste beslissing.
Qua financiën ging het goed.
Een klein buffetje is geboren,
Alle achterstanden die er nog waren uit een ver verleden zijn afbetaald.
De vaste lasten gingen omlaag, het inkomen ietsjes omhoog.
En natuurlijk het stoppen met roken, waarvan ik het geld wat in daaraan over hou niet ga sparen.
Ik heb besloten dat we daar met zijn drieën af en toe iets leuks van gaan doen.
Voor mij mag het zo doorgaan.
Laat dus ook 2014 maar zo doorgaan.
Die heftige hoogte en dieptepunten zijn niets voor mij.
Nee ik hou wel van "voortkabbelen";-)
Een heel fijn en voortkabbelend nieuwjaar voor jullie allemaal!
Het was een jaar wat een beetje voortkabbelen.
Er gebeurde gelukkig niets heftigs.
Het enigste minpuntje was een verbroken relatie.
Tja dat is even heftig, maar ook hier zijn we met zijn drietjes sterker uitgekomen.
Gelukkig bleek dit achteraf de juiste beslissing.
Qua financiën ging het goed.
Een klein buffetje is geboren,
Alle achterstanden die er nog waren uit een ver verleden zijn afbetaald.
De vaste lasten gingen omlaag, het inkomen ietsjes omhoog.
En natuurlijk het stoppen met roken, waarvan ik het geld wat in daaraan over hou niet ga sparen.
Ik heb besloten dat we daar met zijn drieën af en toe iets leuks van gaan doen.
Voor mij mag het zo doorgaan.
Laat dus ook 2014 maar zo doorgaan.
Die heftige hoogte en dieptepunten zijn niets voor mij.
Nee ik hou wel van "voortkabbelen";-)
Een heel fijn en voortkabbelend nieuwjaar voor jullie allemaal!
Abonneren op:
Posts (Atom)