Weer heel even 26

Het was zomaar een  dag in 2001
26 was ik,
Gescheiden en alleen met een kleine dreumes.
Ineens was HIJ daar.
Op het goede moment...of misschien juist niet op het goede moment.
Wat waren we verliefd, en wat heeft hij me opgevangen.
We konden uren praten, zomaar stilletjes naast elkaar muziek luisteren,
we aten samen lachten samen huilde samen.
Maar diep in mijn hart wist ik dat het niet voor altijd was, hij was namelijk een stuk jonger dan ik.
Tegenwoordig een "trend" maar in die tijd zeker niet.

Het heeft een dik jaar geduurd, en een heel fijn dik jaar.
Maar er kwam inderdaad een einde aan.
Ik ben hem nooit vergeten, en heb in de afgelopen 12 jaar heel wat acties ondernomen om hem ergens online tegen te komen.
Niet dat ik weer "iets"wilde,
Maar ik wilde weten hoe het hem vergaan was.
Maar nooit kwam ik hem meer tegen.

Zomaar een dag in 2013
38 ben ik.
Ineens een berichtje in mijn in box:
He...ken je me nog?
En ineens ben ik weer 26.
Gaan mijn gedachtes als een gek tekeer.
Natuurlijk ken ik jou nog...

Het gaat goed met hem, hij heeft een vrouw en twee kindertjes, maar hij was mij nooit vergeten.
Het gaat inmiddels goed met hem,
En ook met mij.
We kunnen alle twee het hoofdstuk sluiten.
Het is goed zo :-)