Weer een beetje bij gekomen van alle hectiek.
Eczeem van kleine man trekt aardig weg,
Ik heb Maandag een gesprek gehad met de teamleidster en die vertelde me dat ik me echt niet druk moest maken om het werk, dat ze ook wel ziet dat ik het druk heb en me niet door tweeën kan delen en dat er als het niet lekker werkt of te druk is er een andere oplossing moet komen.
En ze stuurde me op Dinsdag zelfs twee uurtjes eerder weg omdat ik met mijn moeder en haar vriendinnen een avondje naar de Jersey boys ging.
Een geweldige avond gehad.
Enorm gelachen en geswingd...heerlijk om er even helemaal uit te zijn en gewoon Chaootje te zijn in plaats van mama.
Woensdag lekker nog een dagje vrij, en dat kwam goed uit want ik lag er pas om 2 uur in, terwijl om 6 uur de wekker weer ging ;-) Gelijk maar even een gesprekje geregeld met schoolmaatschappelijk werk over kleine man, hoe ik dat nou moet aanpakken over zijn vader.
Haar advies was om gewoon eerlijk te zijn zonder teveel in details te treden.
Dat had ik me dus voorgenomen en raad eens wie er belde die Donderdag???
Nadat paps eerst een gesprekje had met kleine man heb ik na enig zweten en bibberen zelf de telefoon gepakt en hem terug gebeld.
Eerlijk verteld dat ik na al die tijd nog steeds met de bibbers zit als hij weer eens van zich laat horen en dat kleine man ook niet weet waar hij aan toe is als hij maanden niets laat horen en dan ineens wel.
En dat kleine man met veel vragen kom en ik eigenlijk niet wil liegen tegen hem.
Hij reageerde goed tot mijn grote verbazing.
En hebben samen afgesproken dat ik eerlijk ben tegen kleine man als hij er naar vraag,
Ook laat ik nu kleine man zelf een keer in de maand bellen. Zodat ik de bibbers niet krijg als ik hem onverwachts aan de lijn krijg, want zei paps: dat is niet de bedoeling, alles in het belang voor kleine man en als zijn moeder dan niet lekker in haar vel zit is dat voor hem ook niet fijn! ( viel natuurlijk bijna van mijn stoel)
Op het einde van het gesprek zei hij zelfs nog: wees alsjeblieft niet meer bang voor mij, het spijt me wat er allemaal gebeurd is, maar ik wordt gelukkig nu geholpen.
Ik weet dat het maar woorden zijn, maar toch vond ik het fijn om te horen, dat iemand ook echt beseft wat er aangericht is!
Kleine man had al eerder aan gegeven dat hij bang was dat papa hem zomaar meenam of dat papa mama pijn zou doen.
Dus na ons gesprekje heeft hij kleine man nog even aan de lijn gehad en heeft hij hem verteld dat papa mama echt niets aandoe. Hier knapte kleine man van op, en hebben we af gesproken dat als papa naar Rotterdam komt, ze naar de oma van papa gaan.
Die woont in onze wijk en daar is kleine man bekend.
Ik heb echt niet de illusie dat alles nu ineens koek en ei is tussen kleine man en zijn vader, maar misschien is dit een begin.
Want ondanks dat hij van mij van de aardbodem mag verdwijnen is het wel de vader van mijn kind.
En zo zie je maar hoe alles in een week tijd weer totaal anders voor kan staan.
Zo en nu genieten van de eerste verwen vrijdag compleet met zelfgemaakte taart en koffie met slagroom ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten